Stamboom van Max TAILLEUR
Humorist
Geboren Mozes TAILLEUR
Nederlandse humorist
Geboren op 12 juni 1909 te Amsterdam , Nederland
Overleden op 12 oktober 1990 te Amsterdam , Nederland
Stamboom
Meld een fout
Meer info
Mozes (Max) Tailleur (Amsterdam, 12 juni 1909 – Amstelveen, 12 oktober 1990) was een Nederlandse humorist. Hij specialiseerde zich in Joodse humor en verwierf roem met zijn Sam-en-Moos-moppen. Tussen 1953 en 1988 werden van zijn verschillende moppenbundels gezamenlijk 1,6 miljoen exemplaren verkocht.
... Mozes (Max) Tailleur (Amsterdam, 12 juni 1909 – Amstelveen, 12 oktober 1990) was een Nederlandse humorist. Hij specialiseerde zich in Joodse humor en verwierf roem met zijn Sam-en-Moos-moppen. Tussen 1953 en 1988 werden van zijn verschillende moppenbundels gezamenlijk 1,6 miljoen exemplaren verkocht.
Levensloop
Tailleur werd geboren in een eenvoudig gezin in de Amsterdamse Jodenbuurt. Zijn vader, Hijman Tailleur, was handelsreiziger en fabrikant en zijn moeder, Schoontje Erwteman, was huisvrouw. Als schooljongen was Tailleur al bezig met het amuseren van anderen. Serieuze betrekkingen als handelsreiziger en diamantslijper werden een mislukking. Op 23 maart 1936 trouwde Max Tailleur met Sophia Wijnschenk (1908-1990). Ze kregen geen kinderen.
Tijdens de Duitse bezetting van Nederland slaagde Tailleur erin om naar Zwitserland uit te wijken. Na de invasie in Frankrijk ging hij naar Engeland, waar hij zich bij de Prinses Irene Brigade kon aansluiten. Hij trad daar op voor de militairen en later terug in Nederland. Hij werd tekstschrijver voor cabaretiers zoals Snip en Snap.
Op 7 november 1952 begon Tailleur het cabaret De Doofpot in een voormalig café aan het Rembrandtplein in Amsterdam, waar hij tot 1966 met veel succes zijn moppen tapte. Om gezondheidsredenen moest hij tegen het eind van de jaren zestig stoppen, maar in 1971 begon hij De Geinlijn, die men kon bellen om een opname van de mop van de dag te horen. In het piekjaar 1979 werd deze lijn circa acht miljoen keer gebeld. De Geinlijn is hoogstwaarschijnlijk de inspiratiebron geworden voor de latere foplijnen.
In 1967 begon hij met de Zak van Max, een inzamelingsactie waarbij overtollige kleding werd ingezameld waarvan de opbrengst ten goede kwam aan reuma-patiënten.
Zijn lijfspreuk luidde:
Ik lach om niet te huilen.
Max Tailleur overleed in oktober 1990, bijna twee maanden na Sophia.
In 2012 kwam het theaterstuk Max Tailleur: Ik lach om niet te huilen uit, geregisseerd door Helmert Woudenberg.
Bibliografie
Discografie
Biografie
Externe links
Biografisch Woordenboek van Nederland - Uitgebreide biografie met informatie over zijn problemen met reuma, de stichtingen die hij oprichtte om geld in te zamelen ten behoeve van minder draagkrachtige reumapatiënten, vooral door oude kleding op te halen ("Beter met Max", "Geef Max de zak"), en hoe hij uiteindelijk in de vergetelheid raakte.
Max Tailleur - Mijn leven was geen mop via Google Books
... Mozes (Max) Tailleur (Amsterdam, 12 juni 1909 – Amstelveen, 12 oktober 1990) was een Nederlandse humorist. Hij specialiseerde zich in Joodse humor en verwierf roem met zijn Sam-en-Moos-moppen. Tussen 1953 en 1988 werden van zijn verschillende moppenbundels gezamenlijk 1,6 miljoen exemplaren verkocht.
Levensloop
Tailleur werd geboren in een eenvoudig gezin in de Amsterdamse Jodenbuurt. Zijn vader, Hijman Tailleur, was handelsreiziger en fabrikant en zijn moeder, Schoontje Erwteman, was huisvrouw. Als schooljongen was Tailleur al bezig met het amuseren van anderen. Serieuze betrekkingen als handelsreiziger en diamantslijper werden een mislukking. Op 23 maart 1936 trouwde Max Tailleur met Sophia Wijnschenk (1908-1990). Ze kregen geen kinderen.
Tijdens de Duitse bezetting van Nederland slaagde Tailleur erin om naar Zwitserland uit te wijken. Na de invasie in Frankrijk ging hij naar Engeland, waar hij zich bij de Prinses Irene Brigade kon aansluiten. Hij trad daar op voor de militairen en later terug in Nederland. Hij werd tekstschrijver voor cabaretiers zoals Snip en Snap.
Op 7 november 1952 begon Tailleur het cabaret De Doofpot in een voormalig café aan het Rembrandtplein in Amsterdam, waar hij tot 1966 met veel succes zijn moppen tapte. Om gezondheidsredenen moest hij tegen het eind van de jaren zestig stoppen, maar in 1971 begon hij De Geinlijn, die men kon bellen om een opname van de mop van de dag te horen. In het piekjaar 1979 werd deze lijn circa acht miljoen keer gebeld. De Geinlijn is hoogstwaarschijnlijk de inspiratiebron geworden voor de latere foplijnen.
In 1967 begon hij met de Zak van Max, een inzamelingsactie waarbij overtollige kleding werd ingezameld waarvan de opbrengst ten goede kwam aan reuma-patiënten.
Zijn lijfspreuk luidde:
Ik lach om niet te huilen.
Max Tailleur overleed in oktober 1990, bijna twee maanden na Sophia.
In 2012 kwam het theaterstuk Max Tailleur: Ik lach om niet te huilen uit, geregisseerd door Helmert Woudenberg.
Bibliografie
Discografie
Biografie
Externe links
Biografisch Woordenboek van Nederland - Uitgebreide biografie met informatie over zijn problemen met reuma, de stichtingen die hij oprichtte om geld in te zamelen ten behoeve van minder draagkrachtige reumapatiënten, vooral door oude kleding op te halen ("Beter met Max", "Geef Max de zak"), en hoe hij uiteindelijk in de vergetelheid raakte.
Max Tailleur - Mijn leven was geen mop via Google Books
Biografie van Wikipedia ( zie origineel ) gelicentieerd onder CC BY-SA 3.0
Geografische oorsprong
De onderstaande kaart toont de plaatsen van herkomst van de voorouders van de beroemdheid.
Bezig met opladen...
Een fout deed zich voor bij het opladen van de kaart.