Stamboom van Daniel Auteuil
Acteur
Geboren Daniel Auteuil
Frans acteur
Geboren op 24 januari 1950 te Alger , Algerije (75 jaar)
Stamboom
Meld een fout
Meer info
Daniel Auteuil (Algiers, 24 januari 1950) is een Frans acteur.
... Daniel Auteuil (Algiers, 24 januari 1950) is een Frans acteur.
Leven en werk
Eerste stappen in de toneel- en filmwereld
Van jongs af aan was Daniel Auteuil vertrouwd met het beroep van acteur. Hij was heel dikwijls mee op tournee met zijn ouders die in opera's en in operettes zongen. Hij was als het ware voorbestemd om in de artistieke voetsporen van zijn ouders te treden. In de vroege jaren zeventig debuteerde hij op de planken en speelde onder meer mee in de musical Godspell en in La Folle de Chaillot (Jean Giraudoux). In die tijd deed hij ook zijn eerste film- en televisiewerk. In 1978 werd hij voor het eerst opgemerkt in het verkrachtingsdrama L'Amour violé (Yannick Bellon).
Jaren tachtig: stijgende populariteit
Vanaf 1980 werd hij heel populair met succesrijke komische films van regisseurs als Claude Zidi (Les Sous-doués en het vervolg Les Sous-doués en vacances), Gérard Lauzier (T'empêches tout le monde de dormir en P'tit con) en Edouard Molinaro (Pour 100 briques t'as plus rien... en L'Amour en douce). Op de filmset van die laatste film leerde hij Emmanuelle Béart kennen. Zij kregen een relatie die elf jaar zou duren. Ze speelden kort daarna weer samen in Manon des sources.
Internationale doorbraak met Jean de Florette / Manon des sources
Zijn hoofdrol in Jean de Florette / Manon des sources, het dramatische tweeluik gebaseerd op het werk van Marcel Pagnol, maakte hem internationaal bekend. Gesterkt door de publieke en kritische erkenning ging hij meer en meer serieuze rollen vertolken in drama's en dramatische komedies.
Drukke jaren negentig
Zo wendde hij zijn ingehouden, emotioneel krachtige spel meerdere keren aan voor Quelques jours avec moi (1987) en Un coeur en hiver (1991) van Claude Sautet en voor Lacenaire (1990) en Passage à l'acte (1995) van Francis Girod. Onder regie van André Téchiné draaide hij Ma saison préférée (1992) en Les voleurs (1995) waar hij telkens Catherine Deneuve als tegenspeelster had. In het biografisch getinte weerstandsdrama Lucie Aubrac (Claude Berri, 1997) kroop hij in de huid van Raymond Aubrac, een bekende verzetsman. Patrice Leconte gaf hem drie keer een hoofdrol: in La Fille sur le pont (1999), in La Veuve de Saint-Pierre (2000) en in Mon meilleur ami (2006). Opmerkelijk was ook zijn prestatie als de workaholic die helemaal opbloeit als hij een mentaal gehandicapte ontmoet in de dramatische komedie Le Huitième Jour (Jaco Van Dormael, 1996).
Auteuil bewees zijn veelzijdigheid ook met de historische personages waaraan hij gestalte gaf, zoals Hendrik IV van Frankrijk in het bloederige historische drama La reine Margot (Patrice Chéreau, 1994) en de Markies de Sade in Sade (Benoît Jacquot, 2000). Ook blies hij het fictieve personage van Henri de Lagardère nieuw leven in met Le bossu (Philippe de Broca, 1997), de succesrijke verfilming van de gelijknamige mantel- en degenroman uit 1858 van Paul Féval.
Nog drukkere jaren 2000
Hij keerde ook regelmatig terug naar de komedie, het genre waarmee zijn filmcarrière een aanvang nam. Vooral Le Placard (2000) en La Doublure (2006), twee komedies van Francis Veber, waren enorme kassuccessen. In Le Placard nam hij onberispelijk de rol van de stuntelige en naïeve François Pignon over van Jacques Villeret (Le Dîner de cons, 1998). In La Doublure moest hijzelf afrekenen met liefdesconcurrent Pignon. Ook als gangster was hij erg geloofwaardig in de politiefilms 36 Quai des Orfèvres (2004) en Le Deuxieme Souffle (Alain Corneau, 2007), de remake van de gelijknamige film (1966) van Jean-Pierre Melville. Door films als de romantische komedie Après vous (Pierre Salvadori, 2003), de thriller Caché (Michael Haneke, 2005) en de tragikomedie Dialogue avec mon jardinier (Jean Becker, 2007) bleef hij grote erkenning krijgen. Hij sloot het decennium af met het aangrijpende romantische drama Je l'aimais (2009) waarin hij zijn door zijn zoon in de steek gelaten schoondochter begripvol opvangt en haar gaandeweg de ware liefde van zijn leven opbiecht.
Auteuil is niet meer weg te denken uit de Franse filmwereld. Hij is een van de bekendste, best betaalde en populairste acteurs in Frankrijk.
Jaren 2010: filmregisseur
In 2011 maakte hij zijn regiedebuut met de remake van La Fille du puisatier, naar een roman van Marcel Pagnol die de schrijver zelf al in 1940 verfilmd had. Voor 2013-2014 heeft hij zijn zinnen gezet op de verfilming van de Marseille-trilogie van dezelfde auteur. Marius en Fanny, de twee eerste delen, verschenen samen in 2013. In het beklijvende drama Avant l'hiver (Philippe Claudel, 2013) was hij het slachtoffer van stalking.
Privéleven
Auteuil heeft twee dochters, Aurore Auteuil (1980, actrice), die hij kreeg met zijn eerste vrouw, en Nelly, die hij kreeg in een elf jaar durende relatie met de actrice Emmanuelle Béart. Hij verloofde zich in 2006 op Corsica met Aude Ambroggi, een Corsicaanse beeldhouwster.
Filmografie
Acteur
1974 - Les Fargeot
1975 - L'agression
1976 - Attention les yeux!
1976 - Les mystères de Loudun
1977 - L'enlèvement du régent - Le chevalier d'Harmental
1977 - La nuit de Saint-Germain-des-Prés
1977 - Monsieur Papa
1977 - Rendez-vous en noir
1978 - L'Amour violé
1979 - Rien ne va plus
1979 - Les héros n'ont pas froid aux oreilles
1979 - Bête mais discipliné
1979 - À nous deux
1980 - Les Sous-doués
1980 - La Banquière
1981 - Les hommes préfèrent les grosses
1981 - Clara et les Chics Types
1982 - T'empêches tout le monde de dormir
1982 - Pour 100 briques t'as plus rien...
1982 - Que les gros salaires lèvent le doigt!!!
1982 - Les sous-doués en vacances
1983 - L'indic
1984 - P'tit con
1984 - L'arbalète
1984 - Les fauves
1985 - Palace
1985 - L'Amour en douce
1986 - Le paltoquet
1986 - Jean de Florette
1986 - Manon des sources
1988 - Quelques jours avec moi
1989 - Romuald et Juliette
1990 - Lacenaire
1991 - Ma vie est un enfer
1991 - Un coeur en hiver
1992 - Ma saison préférée
1994 - La séparation
1994 - La reine Margot
1995 - Une femme française
1995 - Les cent et une nuits de Simon Cinéma
1995 - Les voleurs
1995 - Passage à l'acte
1996 - Le Huitième Jour
1996 - Sostiene Pereira (Pereira prétend)
1997 - Le Bossu
1997 - Lucie Aubrac
1999 - The Lost Son
1999 - Mauvaise passe
1999 - La Fille sur le pont
2000 - La Veuve de Saint-Pierre
2000 - Sade
2001 - Le Placard
2001 - Vajont - La diga del disonore
2002 - L'Adversaire
2002 - Un jour dans la vie du cinéma français
2003 - Rencontre avec le dragon
2003 - Après vous
2003 - Petites coupures
2003 - Fleur de peau
2003 - Sotto falso nome (Le prix du désir)
2004 - 36 quai des Orfèvres
2005 - L'un reste, l'autre part
2005 - Peindre ou faire l'amour
2005 - Caché
2006 - N.: Napoleon & Me
2006 - Mon meilleur ami
2006 - La Doublure
2007 - Dialogue avec mon jardinier
2007 - Le Deuxieme Souffle
2007 - L'Invité
2008 - La Personne Aux Deux Personnes
2008 - MR 73
2008 - 15 Ans et demi
2009 - Je l'aimais
2010 - Donnant, donnant
2011 - La Fille du puisatier
2011 - La mer à boire
2013 - Jappeloup
2013 - Avant l'hiver
2013 - Marius
2013 - Fanny
2015 - Entre amis (Olivier Baroux)
2015 - Nos femmes (Richard Berry)
2016 - Les Naufragés
2016 - Le confessioni (Roberto Andò)
2016 - Au nom de ma fille
2017 - Le Brio
2018 - Amoureux de ma femme
2018 - Rémi sans famille
2019 - Qui m'aime me suive!
2019 - La Belle Époque
2023 - Un silence
Filmregisseur
2011 - La Fille du puisatier
2013 - Marius
2013 - Fanny
2018 - Amoureux de ma femme
Prijzen en nominaties
Prijzen
1987 - Jean de Florette en Manon des sources: César voor beste acteur
1987 - Jean de Florette: BAFTA Award voor de beste mannelijke bijrol
1993 - Un cœur en hiver: prijs voor de beste acteur op de Europese Filmprijzen
1996 - Le Huitième Jour: prijs voor de beste acteur op het Filmfestival van Cannes
2000 - La Fille sur le pont: César voor beste acteur
2005 - Caché: prijs voor de beste acteur op de Europese Filmprijzen
Nominaties voor César voor beste acteur
1989 - Quelques jours avec moi
1991 - Lacenaire
1993 - Un cœur en hiver
1994 - Ma saison préférée
1995 - La Séparation
1997 - Le Huitième Jour
1998 - Le Bossu
2003 - L'Adversaire
2004 - Après vous
2005 - 36 quai des Orfèvres
Bibliografie
Jean-François Robin: Daniel Auteuil, l'acteur, Parijs, Librairie Séguier, 1988.
Daniel Auteuil: Il a fait l'idiot à La Chapelle, Parijs, Le Seuil, collection Points, 2004.
Bernard Boyé: Les Légendes du cinéma français, Daniel Auteuil, Parijs, Autres Temps, 2010.
Externe link
(en) Daniel Auteuil in de Internet Movie Database
... Daniel Auteuil (Algiers, 24 januari 1950) is een Frans acteur.
Leven en werk
Eerste stappen in de toneel- en filmwereld
Van jongs af aan was Daniel Auteuil vertrouwd met het beroep van acteur. Hij was heel dikwijls mee op tournee met zijn ouders die in opera's en in operettes zongen. Hij was als het ware voorbestemd om in de artistieke voetsporen van zijn ouders te treden. In de vroege jaren zeventig debuteerde hij op de planken en speelde onder meer mee in de musical Godspell en in La Folle de Chaillot (Jean Giraudoux). In die tijd deed hij ook zijn eerste film- en televisiewerk. In 1978 werd hij voor het eerst opgemerkt in het verkrachtingsdrama L'Amour violé (Yannick Bellon).
Jaren tachtig: stijgende populariteit
Vanaf 1980 werd hij heel populair met succesrijke komische films van regisseurs als Claude Zidi (Les Sous-doués en het vervolg Les Sous-doués en vacances), Gérard Lauzier (T'empêches tout le monde de dormir en P'tit con) en Edouard Molinaro (Pour 100 briques t'as plus rien... en L'Amour en douce). Op de filmset van die laatste film leerde hij Emmanuelle Béart kennen. Zij kregen een relatie die elf jaar zou duren. Ze speelden kort daarna weer samen in Manon des sources.
Internationale doorbraak met Jean de Florette / Manon des sources
Zijn hoofdrol in Jean de Florette / Manon des sources, het dramatische tweeluik gebaseerd op het werk van Marcel Pagnol, maakte hem internationaal bekend. Gesterkt door de publieke en kritische erkenning ging hij meer en meer serieuze rollen vertolken in drama's en dramatische komedies.
Drukke jaren negentig
Zo wendde hij zijn ingehouden, emotioneel krachtige spel meerdere keren aan voor Quelques jours avec moi (1987) en Un coeur en hiver (1991) van Claude Sautet en voor Lacenaire (1990) en Passage à l'acte (1995) van Francis Girod. Onder regie van André Téchiné draaide hij Ma saison préférée (1992) en Les voleurs (1995) waar hij telkens Catherine Deneuve als tegenspeelster had. In het biografisch getinte weerstandsdrama Lucie Aubrac (Claude Berri, 1997) kroop hij in de huid van Raymond Aubrac, een bekende verzetsman. Patrice Leconte gaf hem drie keer een hoofdrol: in La Fille sur le pont (1999), in La Veuve de Saint-Pierre (2000) en in Mon meilleur ami (2006). Opmerkelijk was ook zijn prestatie als de workaholic die helemaal opbloeit als hij een mentaal gehandicapte ontmoet in de dramatische komedie Le Huitième Jour (Jaco Van Dormael, 1996).
Auteuil bewees zijn veelzijdigheid ook met de historische personages waaraan hij gestalte gaf, zoals Hendrik IV van Frankrijk in het bloederige historische drama La reine Margot (Patrice Chéreau, 1994) en de Markies de Sade in Sade (Benoît Jacquot, 2000). Ook blies hij het fictieve personage van Henri de Lagardère nieuw leven in met Le bossu (Philippe de Broca, 1997), de succesrijke verfilming van de gelijknamige mantel- en degenroman uit 1858 van Paul Féval.
Nog drukkere jaren 2000
Hij keerde ook regelmatig terug naar de komedie, het genre waarmee zijn filmcarrière een aanvang nam. Vooral Le Placard (2000) en La Doublure (2006), twee komedies van Francis Veber, waren enorme kassuccessen. In Le Placard nam hij onberispelijk de rol van de stuntelige en naïeve François Pignon over van Jacques Villeret (Le Dîner de cons, 1998). In La Doublure moest hijzelf afrekenen met liefdesconcurrent Pignon. Ook als gangster was hij erg geloofwaardig in de politiefilms 36 Quai des Orfèvres (2004) en Le Deuxieme Souffle (Alain Corneau, 2007), de remake van de gelijknamige film (1966) van Jean-Pierre Melville. Door films als de romantische komedie Après vous (Pierre Salvadori, 2003), de thriller Caché (Michael Haneke, 2005) en de tragikomedie Dialogue avec mon jardinier (Jean Becker, 2007) bleef hij grote erkenning krijgen. Hij sloot het decennium af met het aangrijpende romantische drama Je l'aimais (2009) waarin hij zijn door zijn zoon in de steek gelaten schoondochter begripvol opvangt en haar gaandeweg de ware liefde van zijn leven opbiecht.
Auteuil is niet meer weg te denken uit de Franse filmwereld. Hij is een van de bekendste, best betaalde en populairste acteurs in Frankrijk.
Jaren 2010: filmregisseur
In 2011 maakte hij zijn regiedebuut met de remake van La Fille du puisatier, naar een roman van Marcel Pagnol die de schrijver zelf al in 1940 verfilmd had. Voor 2013-2014 heeft hij zijn zinnen gezet op de verfilming van de Marseille-trilogie van dezelfde auteur. Marius en Fanny, de twee eerste delen, verschenen samen in 2013. In het beklijvende drama Avant l'hiver (Philippe Claudel, 2013) was hij het slachtoffer van stalking.
Privéleven
Auteuil heeft twee dochters, Aurore Auteuil (1980, actrice), die hij kreeg met zijn eerste vrouw, en Nelly, die hij kreeg in een elf jaar durende relatie met de actrice Emmanuelle Béart. Hij verloofde zich in 2006 op Corsica met Aude Ambroggi, een Corsicaanse beeldhouwster.
Filmografie
Acteur
1974 - Les Fargeot
1975 - L'agression
1976 - Attention les yeux!
1976 - Les mystères de Loudun
1977 - L'enlèvement du régent - Le chevalier d'Harmental
1977 - La nuit de Saint-Germain-des-Prés
1977 - Monsieur Papa
1977 - Rendez-vous en noir
1978 - L'Amour violé
1979 - Rien ne va plus
1979 - Les héros n'ont pas froid aux oreilles
1979 - Bête mais discipliné
1979 - À nous deux
1980 - Les Sous-doués
1980 - La Banquière
1981 - Les hommes préfèrent les grosses
1981 - Clara et les Chics Types
1982 - T'empêches tout le monde de dormir
1982 - Pour 100 briques t'as plus rien...
1982 - Que les gros salaires lèvent le doigt!!!
1982 - Les sous-doués en vacances
1983 - L'indic
1984 - P'tit con
1984 - L'arbalète
1984 - Les fauves
1985 - Palace
1985 - L'Amour en douce
1986 - Le paltoquet
1986 - Jean de Florette
1986 - Manon des sources
1988 - Quelques jours avec moi
1989 - Romuald et Juliette
1990 - Lacenaire
1991 - Ma vie est un enfer
1991 - Un coeur en hiver
1992 - Ma saison préférée
1994 - La séparation
1994 - La reine Margot
1995 - Une femme française
1995 - Les cent et une nuits de Simon Cinéma
1995 - Les voleurs
1995 - Passage à l'acte
1996 - Le Huitième Jour
1996 - Sostiene Pereira (Pereira prétend)
1997 - Le Bossu
1997 - Lucie Aubrac
1999 - The Lost Son
1999 - Mauvaise passe
1999 - La Fille sur le pont
2000 - La Veuve de Saint-Pierre
2000 - Sade
2001 - Le Placard
2001 - Vajont - La diga del disonore
2002 - L'Adversaire
2002 - Un jour dans la vie du cinéma français
2003 - Rencontre avec le dragon
2003 - Après vous
2003 - Petites coupures
2003 - Fleur de peau
2003 - Sotto falso nome (Le prix du désir)
2004 - 36 quai des Orfèvres
2005 - L'un reste, l'autre part
2005 - Peindre ou faire l'amour
2005 - Caché
2006 - N.: Napoleon & Me
2006 - Mon meilleur ami
2006 - La Doublure
2007 - Dialogue avec mon jardinier
2007 - Le Deuxieme Souffle
2007 - L'Invité
2008 - La Personne Aux Deux Personnes
2008 - MR 73
2008 - 15 Ans et demi
2009 - Je l'aimais
2010 - Donnant, donnant
2011 - La Fille du puisatier
2011 - La mer à boire
2013 - Jappeloup
2013 - Avant l'hiver
2013 - Marius
2013 - Fanny
2015 - Entre amis (Olivier Baroux)
2015 - Nos femmes (Richard Berry)
2016 - Les Naufragés
2016 - Le confessioni (Roberto Andò)
2016 - Au nom de ma fille
2017 - Le Brio
2018 - Amoureux de ma femme
2018 - Rémi sans famille
2019 - Qui m'aime me suive!
2019 - La Belle Époque
2023 - Un silence
Filmregisseur
2011 - La Fille du puisatier
2013 - Marius
2013 - Fanny
2018 - Amoureux de ma femme
Prijzen en nominaties
Prijzen
1987 - Jean de Florette en Manon des sources: César voor beste acteur
1987 - Jean de Florette: BAFTA Award voor de beste mannelijke bijrol
1993 - Un cœur en hiver: prijs voor de beste acteur op de Europese Filmprijzen
1996 - Le Huitième Jour: prijs voor de beste acteur op het Filmfestival van Cannes
2000 - La Fille sur le pont: César voor beste acteur
2005 - Caché: prijs voor de beste acteur op de Europese Filmprijzen
Nominaties voor César voor beste acteur
1989 - Quelques jours avec moi
1991 - Lacenaire
1993 - Un cœur en hiver
1994 - Ma saison préférée
1995 - La Séparation
1997 - Le Huitième Jour
1998 - Le Bossu
2003 - L'Adversaire
2004 - Après vous
2005 - 36 quai des Orfèvres
Bibliografie
Jean-François Robin: Daniel Auteuil, l'acteur, Parijs, Librairie Séguier, 1988.
Daniel Auteuil: Il a fait l'idiot à La Chapelle, Parijs, Le Seuil, collection Points, 2004.
Bernard Boyé: Les Légendes du cinéma français, Daniel Auteuil, Parijs, Autres Temps, 2010.
Externe link
(en) Daniel Auteuil in de Internet Movie Database
Biografie van Wikipedia ( zie origineel ) gelicentieerd onder CC BY-SA 3.0
Geografische oorsprong
De onderstaande kaart toont de plaatsen van herkomst van de voorouders van de beroemdheid.
Bezig met opladen...
Een fout deed zich voor bij het opladen van de kaart.
Ze zijn verwant met ...
Uw verwantschap indienen
×
Connectie met uw Geneanet account
Begin uw genealogie
Maak uw stamboom aan en profiteer van de vele zoek- en hulpfuncties uw aangeboden door de site.
